6 businessmodellen voor een succesvol virtueel restaurant

Virtuele restaurants, ook wel bekend als dark kitchens, ghost kitchens of virtuele keukens, bestaan in verschillende vormen en maten. Het operationele proces van een virtueel restaurant is telkens hetzelfde: bestellingen komen binnen, maaltijden worden bereid en verpakt, en uiteindelijk naar de klant gebracht. Toch kan de manier waarop dit proces wordt uitgevoerd, verschillen van keuken tot keuken.

Hieronder bekijken we enkele verschillende businessmodellen voor dark kitchens.   

1. Het “klassiek” virtueel restaurant

Hoewel het concept van virtuele restaurants eigenlijk nog niet lang genoeg bestaat om er de stempel “klassiek” op te drukken, wordt de volgende setup toch algemeen beschouwd als het standaardmodel.

Bij dit businessmodel bezit of huurt één merk één enkele keuken, waarbij geen zitplaatsen of eetzaal voorzien zijn. Meestal focussen deze virtuele restaurants zich op één specifiek type keuken. Ze gebruiken vaak hun eigen werknemers of externe bezorgplatformen om hun bestellingen en leveringen af te handelen.

2. Virtueel restaurant met meerdere merken

Bij dit model delen meerdere merken die onder één overkoepelend moederbedrijf vallen één keuken, waardoor de operationele kosten laag blijven.

Het succes van dit model is gebaseerd op data-analyse: elk afzonderlijk merk / type keuken heeft zijn eigen unieke identiteit vanuit een marketingperspectief. Dankzij de instroom van tal van (digitale) gegevens, krijgt het virtueel restaurant inzicht in de markt. Zo kan het de meest populaire maaltijden leveren op basis van de lokale vraag naar de verschillende soorten gerechten.

3. Virtueel afhaalrestaurant

Deze setup lijkt veel op die van de “klassieke” dark kitchen, behalve dat er naast het aanbieden van bezorging ook een ruimte voor klanten voorzien wordt. De klanten kunnen ter plaatse niet eten, maar kunnen hier wel wachten als ze ervoor kiezen om zelf hun maaltijd op te halen. Ze kunnen ondertussen de keuken in actie zien en/of een babbeltje slaan met werknemers.

In principe is dit model een hybride van een virtueel en een traditioneel restaurant. Zoals je je waarschijnlijk kan voorstellen, is er meer ruimte en investering in inrichting nodig voor dit type virtueel restaurant. Daar staat tegenover dat het meer mogelijkheden biedt om relaties op te bouwen met de klant.

4. Virtueel restaurant beheerd door een aggregator

De aggregators op de markt voor maaltijdbezorging, derde partijen die meerdere restaurants op één platform verenigen, willen natuurlijk ook een graantje meepikken door hun eigen virtuele restaurantmodellen op te zetten.

Ze bieden daarbij lege keukenruimtes en minimale infrastructuur die restaurants kunnen huren. Deze restaurants kunnen dan genieten van het netwerk van de aggregator, zoals het wagenpark, de koeriers en het online bestelplatform, waar ze ook menus kunnen aanmaken. De restaurantmedewerkers hoeven zich zo enkel maar te focussen op het bereiden van heerlijke maaltijden.

Afhankelijk van de grootte van de keuken kan het gebeuren dat er meerdere kleine keukenteams samen de keuken delen, waardoor er dus verschillende restaurants tegelijk kunnen koken.

5. Virtueel restaurant beheerd door een aggregator met extra services

Dit model lijkt sterk op het vorige. Het verschil is dat er meer infrastructuur en een beter kader voor operationele procedures in het aanbod zijn opgenomen.

De aggregator biedt een volledig uitgeruste keuken en regelt eigenlijk alle operationele procedures voor het restaurant, inclusief data-analyse en optimalisatie. Het restaurant is dan enkel verantwoordelijk voor het kookproces en het menu.

Net zoals bij een virtueel afhaalrestaurant kan ook een wachtruimte voor klanten deel uitmaken van dit model.

6. Virtueel restaurant in uitbesteding

De nieuwste toevoeging aan de businessmodellen voor een virtueel restaurant is de ghost kitchen in uitbesteding. Via dit model kan een restaurant vrijwel elk proces uitbesteden, behalve de eindafwerking. Het restaurant werkt in dat geval samen met een ander bedrijf dat gespecialiseerd is in voedselbereiding, orderverwerking en bezorging.

De uiteindelijke verkoper (het restaurant, met andere woorden) is slechts minimaal betrokken bij het kookproces en investeert al zijn inspanningen in het creëren van een vlekkeloos, onderscheidend eindproduct of merk om de consument te bekoren.

Afhankelijk van de zakelijke opportuniteiten in je omgeving, zijn er verschillende businessmodellen waarop je je dark kitchen kan baseren. Eén ding is zeker: het concept van virtuele restaurants is nog steeds niet volledig gevormd, waardoor er nog meer modellen zullen bijkomen naarmate de branche verandert.